Po uruchomieniu modułu należy wybrać grupę połączeń (połączenia sztywne), a następnie kategorię i typ połączenia (styk z blachą czołową lub styk z nakładkami). Kolejnym krokiem jest wybranie w modelu RFEM/RSTAB węzłów przeznaczonych do obliczeń. RF-/JOINTS Steel - Rigid automatycznie rozpoznaje pręty połączenia i określa na podstawie ich położenia, czy są to słupy czy belki. Na tym etapie użytkownik może wprowadzić własne ustawienia.
W przypadku, gdy określone pręty mają zostać wyłączone z obliczeń, można je dezaktywować. Konstrukcyjnie podobne połączenia mogą być projektowane jednocześnie dla kilku węzłów. Należy wybrać przypadki obciążeń, kombinacje obciążeń i kombinacje wyników. Alternatywnie, można ręcznie wprowadzić przekrój i obciążenie. W ostatniej tabeli wejściowej, połączenie jest konfigurowane krok po kroku.
Połączenie typu belka-słup: możliwość wykonania zarówno w postaci połączenia belki z półką słupa, jak również w postaci połączenia słupa z półką belki
Połączenie typu belka-belka: wymiarowanie połączeń belek możliwe zarówno jako połączenia przenoszące moment z blachą czołową, jak i sztywne połączenia nakładkowe
Możliwość automatycznego eksportu danych modelu i obciążeń z programu RFEM lub RSTAB
Rozmiary śrub od M12 do M36 z klasami wytrzymałości 4.6, 4.8, 5.6, 5.8, 6.8, 8.8 i 10.9 (o ile dana klasa wytrzymałości jest dostępna w wybranym załączniku krajowym)
Niemal dowolne rozstawy śrub i odległości od krawędzi (program sprawdza dopuszczalne rozstawy)
Wzmocnienie belek za pomocą skosów lub usztywnień na górnej i dolnej powierzchni
Połączenie z blachą czołową wystającą lub niewystającą
Możliwa jest kombinacja na samo zginanie, samą siłę osiową (styk rozciągany) lub na kombinację siły osiowej i zginania
Obliczanie sztywności połączeń i sprawdzanie, czy istnieje połączenie przegubowe, półsztywne czy sztywne
Połączenie z blachą czołową w konfiguracji belka-słup
Połączone belki lub słupy mogą być wzmocnione jednostronnie za pomocą skosów lub też jedno- lub dwustronnie przy użyciu żeber usztywniających
Szeroki wybór dostępnych usztywnień połączenia (np. pełne lub niekompletne żebra środnika)
Możliwość zastosowania do dziesięciu śrub w poziomie i czterech śrub w pionie
Element przyłączany może być profilem dwuteowym o stałym lub zmiennym przekroju
Wyk. przekroju:
Nośność połączonej belki (np. nośność blachy środnika przy ścinaniu i rozciąganiu)
Nośność blachy czołowej belki (np. króciec teowy poddany rozciąganiu)
Nośność spoin blachy czołowej
Nośność słupa w obszarze połączenia (np. pas słupa poddany zginaniu - króciec teowy)
Wszystkie obliczenia są przeprowadzane w oparciu o normę EN 1993-1-8 lub EN 1993-1-1.
Przegubowe połączenie z blachą czołową
Dwa lub cztery pionowe rzędy śrub i maks. 10 poziomych rzędów śrub
Łączone belki mogą być wzmocnione za pomocą skosów po jednej stronie lub za pomocą żeber usztywniających po jednej lub obu stronach
Elementy przyłączane mogą być profilami dwuteowymi o stałym lub zmiennym przekroju
Wyk. przekroju:
Nośność łączonych belek (np. nośność blach środnika przy ścinaniu i rozciąganiu)
Nośność blach czołowych belek (np. króciec teowy poddany rozciąganiu)
Nośność spoin blach czołowych
Nośność śrub w blasze czołowej (kombinacja rozciągania i ścinania)
Sztywne połączenie nakładkowe
W połączeniu z blachą pasów możliwość zastosowania nawet do 10 rzędów śrub
W przypadku połączenia ze środnikiem i blachą można zastosować do dziesięciu rzędów śrub w kierunku pionowym i poziomym
Materiał nakładek może być inny niż materiał belek
Wyk. przekroju:
Nośność łączonych belek (np. przekrój netto w obszarze rozciągania)
Nośność blach nakładkowych (np. przekrój netto poddany rozciąganiu)
Nośność pojedynczych śrub i grup śrub (np. nośność na ścinanie pojedynczej śruby)
Główne funkcje wymiarowania połączeń są najpierw pogrupowane i wyświetlane wraz z podstawową geometrią połączenia w pierwszym oknie wyników. W kolejnych oknach wyników można zobaczyć wszystkie istotne szczegóły obliczeń.
Wymiary, właściwości materiału i spoiny istotne dla konstrukcji połączenia są wyświetlane natychmiast i można je wydrukować. Podobnie aktywowany jest eksport do pliku DXF. Połączenia można zwizualizować w module RF-/JOINTS Timber - Timber to Timber oraz w programie RFEM/RSTAB.
Wszystkie grafiki mogą zostać dołączone do protokołu wydruku programu RFEM/RSTAB lub wydrukowane bezpośrednio. Dzięki skalowaniu wyników, możliwa jest optymalna kontrola wizualna już na etapie projektowania.
Najpierw należy wybrać typ połączenia i normę obliczeniową.
Połączone pręty są importowane z modelu w programie RFEM/RSTAB. Moduł dodatkowy automatycznie sprawdza, czy wszystkie warunki geometrii są spełnione.
Ponadto obciążenia są importowane automatycznie z programu RFEM/RSTAB. W oknie Geometria można określić parametry wkręta (średnica, długość, kąt itp.).
W oknach wyników wyszczególnione są wszystkie wyniki obliczeń. Ponadto tworzone są grafiki 3D, w których poszczególne elementy oraz linie wymiarowe można wyświetlać lub ukrywać. W podsumowaniu można sprawdzić, czy potwierdzono poprawność obliczeń: Stopień wykorzystania jest dodatkowo wizualizowany za pomocą zielonego paska danych, który zmienia kolor na czerwony, gdy obliczenia nie są spełnione. Ponadto wyświetlany jest numer węzła i decydujące PO/KO/KW.
Podczas wyboru obliczeń wyświetlane są szczegółowe wyniki pośrednie wraz z oddziaływaniami i dodatkowymi siłami wewnętrznymi wynikającymi z geometrii połączenia. Istnieje możliwość wyświetlenia wyników według przypadków obciążeń i węzłów. Połączenia są przedstawione w realistycznym renderingu 3D, który można skalować. Oprócz głównych widoków, połączenie można zobaczyć z każdej strony.
Grafiki z wymiarami i opisami można dodać do wydruku programu RFEM/RSTAB lub eksportować jako DXF. Protokół wydruku zawiera wszystkie dane wejściowe i wyniki, przygotowane dla inżynierów testujących. Wszystkie tabele można wyeksportować do programu MS Excel lub do pliku CSV. Wszystkie dane wymagane do eksportu definiuje się w specjalnym menu dla transferu.
Po otwarciu modułu należy wybrać grupę połączeń (Połączenia przegubowe), następnie kategorię oraz typ połączenia (środnik nakładkowy, blacha zakładkowa, blacha czołowa, blacha czołowa z podkładką). Następnie można wybrać węzły do obliczeń w modelu RFEM/RSTAB. RF-/JOINTS Steel - Pinned automatycznie rozpoznaje pręty połączenia i określa na podstawie ich położenia, czy są to słupy czy belki.
W razie potrzeby można wyłączyć określone pręty z obliczeń. Konstrukcyjnie podobne połączenia można projektować jednocześnie dla kilku węzłów. Obciążenia wymagają wyboru miarodajnych przypadków obciążeń, kombinacji obciążeń lub kombinacji wyników. Alternatywnie można ręcznie wprowadzić przekrój i obciążenie. W ostatnim oknie wprowadzania danych połączenie jest konfigurowane krok po kroku.
Istniejące obciążenie jest porównywane z nośnościami zapisanymi w bazie danych. Program przeprowadza również interakcję sił wewnętrznych M, N i Q.
Po zakończeniu obliczeń wszystkie wyniki są wyświetlane w przejrzyście ułożonych tabelach wyników; na przykład według przypadku obciążenia lub według węzła.
Połączenia można zwizualizować graficznie w module dodatkowym lub w programie RFEM/RSTAB. Oprócz danych wejściowych i wyników, w tym szczegółowych informacji dotyczących obliczeń, wyświetlanych w tabelach, do protokołu wydruku można dodać wszystkie grafiki. W ten sposób dokumentacja jest przejrzysta i zrozumiała.
Po otwarciu modułu dodatkowego należy wybrać typ połączenia (płyta czołowa lub konsola). Poszczególne węzły można wybrać graficznie w modelu programu RFEM/RSTAB.
Moduł dodatkowy RF-/JOINTS Steel - SIKLA sprawdza przekrój i materiały połączonych prętów. Istnieje możliwość modelowania i wymiarowania połączeń o podobnych konstrukcyjnie właściwościach w kilku miejscach konstrukcji.
Po otwarciu modułu dodatkowego należy wybrać typ połączenia (przegubowe lub przegubowe połączenie z belką dwuteową). Poszczególne węzły można wybrać graficznie w modelu programu RFEM/RSTAB.
Moduł dodatkowy RF-/JOINTS Steel - DSTV automatycznie rozpoznaje przekrój wraz z odpowiednim materiałem i sprawdza, czy możliwe jest wymiarowanie połączenia zgodnie z wytycznymi DSTV. Ponadto można modelować i wymiarować połączenia o podobnej konstrukcji w kilku miejscach konstrukcji belki.
Najpierw należy wybrać typ połączenia, normę obliczeniową oraz materiał stalowej płyty i kołka. Aby przeprowadzić obliczenia zgodnie z EN 1995-1-1, można wybrać system sworzni SFS intec WS‑T. W takim przypadku odpowiedni materiał jest wstępnie ustawiony zgodnie z aprobatą techniczną producenta.
Połączone pręty są następnie importowane z modelu programów RFEM/RSTAB. Moduł dodatkowy automatycznie sprawdza, czy wszystkie warunki geometrii są spełnione. Alternatywnie, połączenie można zdefiniować ręcznie.
Obciążenie jest również importowane z programu RFEM/RSTAB lub, w przypadku ręcznej definicji połączenia, wprowadzane są obciążenia. W oknie Geometria wyświetlane są wymiary płyty stalowej oraz rozmieszczenie łączników.
Główne funkcje wymiarowania połączeń są najpierw pogrupowane i wyświetlane wraz z podstawową geometrią połączenia w pierwszym oknie wyników. W innych tabelach wyników można zobaczyć wszystkie podstawowe szczegóły obliczeń, takie jak nośność na docisk, ścinanie, poślizg i inne.
Wymiary, właściwości materiału i spoiny istotne dla konstrukcji połączenia są wyświetlane natychmiast i można je wydrukować. Połączenie może zostać przedstawione graficznie w module dodatkowym RF-/JOINTS Steel - Tower lub bezpośrednio w modelu programu RFEM/RSTAB.
Wszystkie grafiki mogą zostać dołączone do protokołu wydruku programu RFEM/RSTAB lub wydrukowane bezpośrednio. Dzięki skalowaniu wyników, możliwa jest optymalna kontrola wizualna już na etapie projektowania.
Po obliczeniach, moduł dodatkowy RF-/JOINTS Timber-Steel to Timber pokazuje sztywność połączenia dla wszystkich poszczególnych prętów. Moduł wyświetla następujące wyniki:
Minimalna odległość między trzpieniami
Nośność pojedynczego łącznika
Blachy (nośność i naprężenia wg Eurokodu 3 i AISC)
Analiza naprężeń wraz z redukcją przekrojów drewnianych
zniszczenie przy ścinaniu blokowym
Całkowita nośność (w tym określenie sztywności, rozciąganie poprzeczne zgodnie z EC 5 i inne)
Obliczenia odporności ogniowej zgodnie z EN 1995-1-2
Główne wyniki wymiarowania połączenia są podzielone w grupach i przedstawiane w tabeli razem z geometrą połączenia. W kolejnych oknach wyników można zobaczyć wszystkie istotne szczegóły obliczeń.
Jednocześnie wyświetlane są także wymiary, właściwości materiałów i spoin istotnych dla konstrukcji połączenia, wszystkie dane mogą zostać uwzględnione w protokole wydruku. Podobnie aktywowany jest eksport do pliku DXF. Połączenia można zwizualizować w module RF-/JOINTS Timber - Steel to Timber lub w modelu RFEM/RSTAB.
Wszystkie grafiki można zintegrować w protokole wydruku programu RFEM/RSTAB lub wydrukować je bezpośrednio. Dzięki skalowaniu wyników, możliwa jest optymalna kontrola wizualna już na etapie projektowania.
Po wybraniu w pierwszym oknie danych typu połączenia, kategorii połączenia oraz normy obliczeniowej, w oknie 1.2 można zdefiniować węzeł, który zostanie zaimportowany z programu RFEM/RSTAB i użyty do obliczeń połączenia. Opcjonalnie geometrię połączenia można zdefiniować ręcznie.
W kolejnych oknach wprowadzania można zdefiniować parametry połączenia, takie jak np. wprowadzenie obciążenia z programu RFEM/RSTAB lub, w przypadku ręcznego definiowania połączenia, obciążeń.
Główne funkcje wymiarowania połączeń są najpierw pogrupowane i wyświetlane wraz z podstawową geometrią połączenia w pierwszym oknie wyników. W pozostałych tabelach wyników można zobaczyć wszystkie istotne szczegóły obliczeń, takie jak nośność kotew, naprężenia w spoinach itp.
Wymiary, specyfikacje materiałowe i spoiny, które są istotne dla konstrukcji połączenia, są widoczne od razu i można je wydrukować. Połączenia można zwizualizować w module dodatkowym RF-/JOINTS Steel - Column Base lub w modelu RFEM/RSTAB.
Wszystkie grafiki mogą zostać dołączone do protokołu wydruku programu RFEM/RSTAB lub wydrukowane bezpośrednio. Dzięki skalowaniu wyników, możliwa jest optymalna kontrola wizualna już na etapie projektowania.
Po wybraniu w pierwszym oknie wprowadzania typu zakotwienia i normy obliczeniowej, w oknie 1.2 należy zdefiniować węzeł, który ma zostać zaimportowany z programu RFEM/RSTAB i w którym ma zostać przeprowadzone wymiarowanie zakotwienia.
Opcjonalnie można ręcznie zdefiniować przekrój i materiał słupa. W kolejnych oknach wprowadzania można zdefiniować parametry punktu bazowego, takie jak np. Obciążenie jest importowane z programu RFEM/RSTAB lub, w przypadku ręcznej definicji połączenia, wprowadzone obciążenia.
Uwzględniane są wszystkie typy połączeń z momentem na pasie słupa lub na środniku słupa w przypadku słupa obróconego. Z tego względu moduł określa moment mimośrodowy połączenia nakładek na środniku z blachą środnika, który dodatkowo wpływa na grupę śrub w pasie dźwigara.
Kolejne momenty mimośrodowe mogą wynikać z położenia kątowników i blach. W przypadku połączenia nakładkowego siły są przenoszone osobno. Na nakładkę działają siły tnące; siły rozciągające i moment stabilizujący są przypisane do śrub. Przed obliczeniami połączenie jest sprawdzane pod kątem poprawności geometrycznej; na przykład rozstaw otworów na śruby i odległość śrub od krawędzi.
W kategorii Fundamenty przegubowe dostępne są cztery różne połączenia z blachą podstawy:
Prosta podstawa słupa
Zbieżna podstawa słupa
Podstawa słupa dla prostokątnych profili zamkniętych
Podstawa słupa dla okrągłych profili zamkniętych
W kategorii Podparcie dla słupów dostępnych jest pięć różnych układów połączeń dwuteowników:
Podstawa słupa bez usztywnienia
Podstawa słupa z żebrami usztywniającymi w środku pasa
Podstawa słupa z żebrami usztywniającymi po obu stronach słupa
Podstawa słupa z usztywnieniami ceowymi
Fundament kielichowy
Wszystkie typy połączeń zawierają płytę podstawy przyspawaną do stalowego słupa. Połączenia za pomocą kotew są zabetonowane w fundamencie. Do wyboru są kotwy typu M12 - M42 o gatunkach stali 4.6 - 10.9. Górna i dolna strona kotew może być wyposażona w zaokrąglone lub kątowe blachy w celu lepszego rozłożenia obciążenia lub zakotwienia. Dodatkowo można zastosować prostokątne lub okrągłe głowice kotwiące z gwintem na końcach pręta.
Materiał i grubość warstwy zaprawy oraz wymiary i materiał podstawy można ustawić dowolnie. Ponadto można zdefiniować zbrojenie brzegowe stopy. Aby zapewnić lepsze przenoszenie sił tnących, na dolnej stronie blachy podstawy można zastosować skos (nakładka).
Siły tnące są przenoszone przez nakładki, kotwy lub tarcie. Poszczególne komponenty można łączyć.